Τετάρτη 30 Απριλίου 2014

Φιλότιμο.



Δεν έχει περάσει και πολύς χρόνος από την μέρα του ναυαγίου στην Ν. Κορέα.
Η θλίψη και ο θρήνος των οικογενειών έφτασε μέχρι και στην Ελλάδα.
Αν και οι γνώσεις μου πάνω στην Κορεάτική γλώσσα είναι μηδαμινές, είμαι σίγουρος ότι η λέξη "φιλότιμο" στα Κορεάτικα δεν μεταφράζεται, δεν υπάρχει. 

Εκεί λοιπόν, που δεν ξέρουν τι θα πει φιλότιμο, ο καθηγητής-συνοδός των παιδιών αυτοκτόνησε και ο Πρωθυπουργός παραιτήθηκε. 

Σε μια παρόμοια περίπτωση, στην χώρα που γέννησε το φιλότιμο, με λιγότερα, ευτυχώς θύματα, ο Δήμαρχος Ελληνικού είναι απασχολημένος στο να συμπαρίσταται στην οικογένεια, κανένας Υπουργός δεν νοιώθει υπεύθυνος για την κατάργηση της Δημοτικής Αστυνομίας, και ο Πρωθυπουργός ασχολείται με το πρωτογενές πλεόνασμα και την προστασία της χώρα από το λόμπι της δραχμής. 

Και σε τελική ανάλυση ποιός είναι ο13χρονος που σκοτώθηκε στο Λούνα-Παρκ;

Είχε πολιτικούς φίλους; Ανήκε σε κάποια πολιτική παράταξη; Είχε έντονη πολιτική δραστηριότητα; Ήθελε μόνο να παίξει. 

Γιατί κάποιος να κλάψει για αυτόν; Γιατί κάποιος να διαδηλώσει;

Από την άλλη μεριά πάλι, φυσικά και κανείς δεν μπορεί να απαιτήσει από τον κ. Σαμαρά, τον κ. Μητσοτάκη ή τον κ. Άδωνη να παραιτηθούν ή να αυτοκτονήσουν.

Άλλωστε οι Έλληνες πολίτες έχουν πληροφορηθεί πως η αυτοκτονία δείχνει αδύναμο χαρακτήρα. 

Άλλωστε η μοίρα τους προόρισε να υπηρετήσουν υψηλούς στόχους και ιδανικά.

Όμως μια συγνώμη στην μαυροφορεμένη οικογένεια του 13χρονου;

Μια συγνώμη για όσους πέθαναν τον χειμώνα που μας πέρασε, τον περσινό και τον προπέρσινο, λόγω έλλειψης πετρελαίου;

Μια συγνώμη για τα πειραματόζωα που πεθαίνουν καθημερινά στα νοσοκομεία για να αποδειχθεί πόσο σοφή ήταν η επιλογή των γενοσίμων φαρμάκων, το κλείσιμο των νοσοκομείων, η διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων και του ΕΣΥ; 

Μια συγνώμη για όσους τους τσακίζει η μίζερη καθημερινότητα και δεν τολμούν να κοιτάξουν τα παιδιά τους στα μάτια;

Μια συγνώμη;
Έστω από έναν βουλευτή, ας είναι και της Αντιπολίτευσης.
Μια παραίτηση; 

Φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Τους αρκεί να τους πιστέψουμε ως σωτήρες.

Τους αρκεί που έχουν σπείρει τον φόβο και την διχόνοια στην καρδιά μας.
Τους αρκεί που γίναμε τόσο πρόβατα που δεν κάνουμε χωρίς τσοπάνο και μάλιστα αυστηρό τσοπάνο.   

Αυτοί λοιπόν είναι οι σωτήρες μας.
Αυτό είναι το ήθος, το φιλότιμό τους. 

Σε αυτούς εμπιστευτήκαμε, και είμαι σίγουρος θα συνεχίσουμε να το κάνουμε, τις ζωές μας και το μέλλον των παιδιών μας. 

Αυτούς καλούμαστε να νομιμοποιήσουμε με την ψήφο μας σε λίγες μέρες. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Φίλοι...