Με την προηγούμενη ανάρτηση με τίτλο «Οι 153 του μνημονίου» ένοιωσα πως αδίκησα τους υπόλοιπους 147 του κοινοβουλίου.
Άλλωστε είναι γνωστή στους πάντες η ρήση παλιού πολιτικού: «Δεν με αφορά τι γράφετε για μένα αρκεί το όνομά μου να είναι γραμμένο σωστά»
Και οι υπόλοιποι 147 είναι κομμάτι του συστήματος. Ξεκινώντας από την Χρυσή Αυγή και φτάνοντας στο ΚΚΕ και την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά.
Εκτός από το ότι είναι κομμάτι της Άρχουσας Τάξης, κομμάτι της Εξουσίας, (είναι ωραίο να κοιτάς τους άλλους από ψηλά) έχουν εκμεταλλευτεί με τον καλύτερο δυνατόν τρόπο αυτήν τους την θέση.
Άλλωστε ο ρόλος τους στην επιβίωση του κατεστημένου, είναι σημαντικός.
Καθοδηγούν και ελέγχουν τους διαφωνούντες.
Δίνουν πολιτική στέγη και ελπίδα σε όσους σκέφτονται διαφορετικά η ξεφεύγουν από το μαντρί, παραμένοντας όμως μέσα στο σύστημα, και μπολιάζοντάς τους με την έννοια του κοπαδιού.
Εγώ τουλάχιστον δεν ξέρω κάποιο κοινοβουλευτικό, ή ακόμα και εξωκοινοβουλευτικό κόμμα που να μην έχει επιτροπή δεοντολογίας, πειθαρχικό, ή έστω κάποιον μάγκα να σε κάνει ban γιατί δεν συμφωνεί μαζί σου.
Δεοντολογία: Ο τρόπος να σκέπτεσαι με ορισμένο τρόπο και να επιβραβεύεσαι για αυτό.
Και ρίξαμε το καράβι στην ξέρα.
Και κανένας δεν είναι υπεύθυνος. Μάλιστα ο καπετάνιος με κατηγορεί ότι δεν πλήρωσα αρκετά για εισιτήριο, αλλά και ότι με κάλεσε στο τραπέζι του και φάγαμε μαζί.
Υπόσχεται μάλιστα ότι αν του φτιάξω ένα νέο πλοίο, που δεν θα έχει τα ελαττώματα του παλιού ( ήταν ΚΑΙ ελαττωματικό το άτιμο) δεν θα το ξαναρίξει σε ξέρα.
Αλήθεια ποια θα ήταν η τύχη ενός τέτοιου καπετάνιου αν δούλευε στον ιδιωτικό τομέα;
Αλήθεια σε ποιόν, από τους 300-500-1000 του ελληνικού πολιτικού συστήματος, κάποιος από εμάς θα τον όριζε να διοικεί μια ιδιωτική εταιρεία;
Δεν τους ενδιαφέρει το μνημόνιο και ας τσακώνονται για αυτό.
Δεν τους ενδιαφέρουν οι κλειστές επιχειρήσεις.
Δεν τους ενδιαφέρουν οι καθημερινές αυτοκτονίες.
Δεν τους ενδιαφέρει η νέα μετανάστευση.
Δεν τους ενδιαφέρει η ανεργία.
Δεν δίστασαν να μειώσουν την σύνταξη του αγρότη, τις παροχές στους ΑμΕΑ, άφησαν έναν ολόκληρο λαό χωρίς θέρμανση τον χειμώνα, όχι για να σώσουν την χώρα, (άλλωστε αυτοί την έστειλαν στα βράχια) αλλά με μόνο σκοπό να κρατήσουν τις καρέκλες τους.
Μας δείχνουν καθημερινά και νέους ενόχους από τα χαζοκούτια.
Γιατρούς, ταξιτζήδες, υδραυλικούς, καταστηματάρχες, δημοσίους υπαλλήλους, ελεύθερους επαγγελματίες, συνταξιούχους.
Όλοι ένοχοι, όλοι στο πυρ το εξώτερο.
Όλοι εκτός από τους 300, όλοι εκτός από το πολιτικό σύστημα . Όλοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου