Αξιοπρέπεια

Έλληνες μετανάστες στην Γερμανία

Σωτήριον έτος 2012μχ.

Στην  χρεωκοπημένη Ελλάδα συνεχίζεται μια  παράδοση αιώνων: Η διχόνοια.

Ίσως είναι το μόνο χαρακτηριστικό που έχει απομείνει σε τούτον τον λαό για να αποδεικνύει την τρείς-χιλιοχρονη τουλάχιστον καταγωγή του.

Η διχόνοια και το καφενείο,(η παλιά αγορά).

Εκεί, στο καφενείο, (και τα  blog’s ένα είδος καφενείου είναι) ο καθένας από εμάς διακηρύσσει τις γνώσεις και το αλάθητό του.

Και έτσι τούτη η χώρα πελαγοδρομεί ανάμεσα στον Μιχαήλ Αλεξάντροβιτς Μπακούνιν (МихаилАлександрович Бакунин)  τον Αριστοτέλη  τον Γκέοργκ Βίλχελμ Φρήντριχ Χέγκελ (GeorgWilhelm Friedrich Hegel) τον Πιέρ-Ζοζέφ Προυντόν (PierreJosef Prοudhon) τον Καρλ Χάινριχ Μαρξ (KarlHeinrich Marx)  τον Φρίντριχ Ένγκελς (FriedrichEngels)  τον Άνταμ Σμιθ (AdamSmith) και στον Πλάτωνα.

Πελαγοδρομεί ανάμεσα σε τόσα σπουδαία ονόματα με αποτέλεσμα να κυβερνιέται από τον Κωστάκη, τον Γιωργάκη και τον Αντωνάκη.

Αλήθεια το Καφενείο φταίει ή Διχόνοια ή η αμάθειά μας;

Έχουνε αναλωθεί χιλιάδες εργατοώρες πάνω στα πληκτρολόγια με τους bloggers να αναρωτιούνται, αν σε τούτη την χρονική και οικονομική συγκυρία θα ήταν ποιο ωφέλιμο για την Ελλάδα το «Κεφάλαιο» του Καρόλου Μαρξ ή  η «Πολιτεία» του Πλάτωνα. 

Όλοι μας όμως ξεχνάμε κάτι βασικό:

Για να ξανασηκωθεί στα πόδια της τούτη η χώρα χρειάζεται ΟΜΟΝΟΙΑ.

Χρειάζεται μια υπερπροσπάθεια όλων όσων αισθάνονται Έλληνες και αγαπούν ετούτα εδώ τα χώματα.

Να πάψει να μας  χωρίζει η διεφθαρμένη και ανίκανη Άρχουσα Τάξη.

Τα χρήματα δεν είναι πρόβλημα αλλά ούτε και η μη ύπαρξη του λεγόμενου δαιμόνιου της Φυλής.

14 από τους400 ποιο πλούσιους ανθρώπους στον κόσμο σύμφωνα με την λίστα των  Forbes είναι εξόριστοι από την Άρχουσα Τάξη, Έλληνες.

Ας μην αναφέρουμε τίποτε για την εμπορικήναυτιλία.

Αν με κάποιον τρόπο το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο ερχόταν στην Ελλάδα, η χώρα δεν θα είχε ποτέ ξανά δημοσιονομικό πρόβλημα.

Φυσικά κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει όσο μας κυβερνά μια τόσο διεφθαρμένη Άρχουσα Τάξη.

Κανένας σοβαρός επιχειρηματίας δεν θα δεχόταν να έχει απέναντί του, και μάλιστα σε θέσεις κλειδιά, πολιτικούς σαν τον Άκη, τον Μαντέλη, τον Τσουκάτο,  τον γιό του ταχυδρόμου ή τον σημερινό πρόεδρο της Βουλής. 

Όσο όλος αυτός ο συρφετός, ξεκινώντας από την Άκρα Αριστερά και φτάνοντας στην Άκρα Δεξιά βρίσκεται στην ηγεσία της χώρας, η Ελλάδα δεν θα μπορέσει ποτέ να ξεπεράσει το κώμα που βρίσκεται. 

Μια ματιά στην πρόσφατη ιστορία είναι αρκετή.

Από την Επανάσταση του ΄21 και μετά η μεγαλύτερη προσπάθεια των όσων ηγεμόνευσαν τούτη την χώρα, ήταν στο να πετύχουν την εύνοια των μεγάλων Δυνάμεων.

 Διχόνοια, διαφθορά, ανικανότητα.

 Παράδειγμα το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

  Οινικητές μόλις  λίγα χρόνια μετά το τέλος του, πήγαν εργάτες, μετανάστες στον ηττημένο.

Μια Άρχουσα Τάξη που  την διέκρινε μια αίσθηση ανωτερότητας αλλά και ατιμωρησίας.

 Ανέκαθεν υπήρχε η αίσθηση ότι αν υπηρετήσει με σθένος τους ισχυρούς του πλανήτη, θα ηγεμονεύει για πάντα την χώρα. Κάτι που φαίνεται και  από την ελέω Θεού κληρονομικότητα που χαρακτηρίζει το πολιτικό μας σύστημα. 

  

Πολύ λίγες ήταν οι φορές που σταθήκαμε σαν χώρα με αξιοπρέπεια στα πόδια μας.

Και τότε μεγαλουργήσαμε.

Θα μπορούσε και σήμερα να γίνει κάτι παρόμοιο.

Θα μπορούσε να γίνει αν αφήναμε στην άκρη τον παραδοσιακό εαυτό μας.

Αν ανάμεσα στις επιδιώξεις μας δεν ήταν μια θέση κόλακα της εξουσίας.

Αν πιστεύαμε στην δύναμη των ανθρώπων τούτης της χώρας.

Αν ξεχνάγαμε για λίγο το «ξέρεις ποιος είμαι εγώ;»

Αν δεν νοιώθαμε ευχαρίστηση στο να ταλαιπωρούμε οποιονδήποτε έχει την ατυχία να μην έχει τόση εξουσία όση εμείς.

Αν αγαπούσαμε λίγο τούτη την χώρα και τους κατοίκους της.

Αν παύαμε να πιστεύουμε ότι η σωτηρία θα έρθει από τον Μόσκοβο που θα φέρει το σεφέρι.  

Αν ξαναδίναμε την αξιοπρέπεια στον Έλληνα πολίτη.

©  HeadWaiter