Είμαστε πολλοί αλλά δεν είμαστε καν όχλος.
Μάθαμε να ζούμε σαν τα καναρίνια στο κλουβί.
Καυχόμαστε για την απουσία μόρφωσής μας.
Ανυψώσαμε σε Θεό την μετριότητα.
Πάψαμε να είμαστε κοσμοπολίτες.
Μας είπαν ότι είμαστε το κέντρο του κόσμου, και πάψαμε να κοιτάμε γύρω μας.
Και..
Ας αντιγράψω λίγο τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες:
"Πριν φτάσει στην τελευταία αράδα ωστόσο, είχε κιόλας καταλάβει ότι δεν θα έβγαινε ποτέ απ' αυτό το δωμάτιο, γιατί η πόλη των καθρεφτών, (των αντικατοπτρισμών) ήταν προορισμένη να σαρωθεί από τον άνεμο και να εξοριστεί από την μνήμη των ανθρώπων, ακριβώς τη στιγμή που ο Αουρελιάνο Μπαμπιλόνια θα τελείωνε την αποκρυπτογράφηση των περγαμηνών, κι ότι όλα όσα ήταν γραμμένα σ' αυτές ήταν ανεπανάληπτα, γιατί ράτσες καταδικασμένες σ' εκατό χρόνια μοναξιάς δεν είχαν δεύτερη ευκαιρία πάνω στη γη."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου