Προσπαθώντας νὰ ἀποτυπώσει τὴν ἀλήθεια γιὰ τὴν προσωπικότητά του ὁ Κωνσταντῖνος Καραμανλὴς ὁ γηραιότερος εἶχε ἀπαντήσει σὲ ἐρώτηση δημοσιογράφου: «Στέγνωσα τὴν ψυχή μου γιὰ νὰ ὑπηρετήσω τὴν πατρίδα μου»
Καὶ ψάχνω νὰ βρῶ τί σημαίνει αὐτὴ ἡ φράση στὴν Ἑλλάδα τοῦ 2012.
Ψάχνω νὰ βρῶ τί σήμαινε, ἂν σήμαινε ἂν σήμαινε κάτι αὐτὴ ἡ φράση, γιὰ τὸν ἀνιψιὸ τοῦ τέως ἐθνάρχη ἢ γιὰ τὸν υἱό του «Ἡ Ἑλλάδα ἀνήκει στοὺς Ἕλληνες»
Ἄβυσσος ἀνάμεσα στὶς δύο σχολὲς σκέψεις.
Ὁ ἀνιψιὸς μὲ ἄφησε ἐπὶ ξύλου κρεμάμενο.
Ἔχουν ἀκουστεῖ ἐπίσημα καὶ ἀνεπίσημα ἀρκετὲς δικαιολογίες γιὰ τὸν λόγο ποὺ ὁ ἀνιψιὸς τοῦ ἐθνάρχη, ἐγκατέλειψε καὶ συγχρόνως παρέδωσε τὴν ἐξουσία τὸν Ὀκτώβριο τοῦ ’09.
Καμιὰ ἀπὸ αὐτὲς δὲν δείχνει ἡγέτη χώρας.
Ὅλες δείχνουν κάποιον ποὺ ἐνῷ ἤξερε τί θὰ ἐπακολουθήσει κρύφτηκε πίσω ἀπὸ ἕναν τοῖχο ἀτέλειωτης σιωπῆς.
Προτίμησε τὴν οἰκογενειακὴ ἄνεση καὶ τὴν Ραφήνα παρὰ νὰ «στεγνώσει τὴν ψυχή του»
Ἂν ἦταν ἕνας κοινὸς θνητὸς σίγουρα θὰ τὸν δικαιολογοῦσα.
Ὅταν ὅμως εἶσαι ὁ ἡγέτης ἑνὸς ἔθνους καὶ κρατώντας τὸ στόμα σου κλειστὸ καταδικάζεις ἑκατομμύρια συμπολῖτες σου στὴν σκλαβιά, ἐ τότε δὲν ὑπάρχει δικαιολογία.
Ὅταν βλέπεις γεροντάκια νὰ ψάχνουν στὰ σκουπίδια γιὰ φαγητὸ ἢ νὰ ἱκετεύουν γιὰ τὰ φάρμακά τους τότε δὲν ὑπάρχει δικαιολογία.
Ὅταν βλέπεις τοὺς νέους τούτης τῆς χώρα νὰ ἐξορίζονται ἢ νὰ δουλεύουν χωρὶς αὐτοσεβασμὸ γιὰ ἕνα κομμάτι ψωμὶ τότε δὲν μπορῶ μὲ τίποτε νὰ σὲ δικαιολογήσω ἀνιψιὲ τοῦ Ἐθνάρχη.
Ὅσο γιὰ τὸν δεύτερό της παρέας τὸν γιό του «Ἡ Ἑλλάδα ἀνήκει στοὺς Ἕλληνες» μένω ἄφωνος μπροστὰ στὸ ὅτι ἔχει καταφέρει.
Δὲν μπορῶ νὰ ξέρω ἂν ὑπῆρχε δόλος ἢ ὄχι.
Δὲν μπορῶ νὰ μιλήσω γιὰ IQ ραδικιοῦ.
Ξέρω ὅμως ὅτι κατάντησε τοὺς πολῖτες μιᾶς ὁλόκληρης χώρας σὲ ἀνδράποδα τῶν τραπεζιτῶν τῆς Δύσης.
Ἀλήθεια ποῦ εἶναι ἡ Νέμεσις;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου